เทรนเสร็จแล้วววว ^^

และแล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นเคย

เทรนเสร็จแล้ววววววว..........ดีใจมากกกก

จะว่าไป อันที่จริงเทรนเสร็จตั้งแต่ต้นเดือนนู่นแล้วแหละ และตามจริงเราควรต้องได้ไป ditching (หรือว่าการอพยพผู้โดยสารเมื่อเครื่องจอดในน้ำ) ที่ดูไบกับเพื่อนๆใน batch วันที่ 5 พย แล้วแหละ

แต่บังเอิ๊ญ บังเอิญ ความซวยของคนเรามันไม่เท่ากัน เราได้รู้ว่าเราเป็นคนเดียวในแบชที่ต้องตรวจเลือดใหม่ (ทำไมต้องเป็นตรูด้วยฟระ -*-) ซึ่งทุกคนได้ตรวจร่างกายซึ่งก็รวมถึงการตรวจเลือดของบริษัทผ่านหมดแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นการตรวจเลือดของรัฐบาล ซึ่งเราเลยไม่รู้เลยว่าเลือดเราจะมีปัญหาอะไรที่ทางบริษัทไม่พบ เราก็เลยกังวลมากว่าเลือดเราติดเชื้ออะไรรึป่าว เพราะเราก็ไม่ได้ฉีดวัคซีนอะไรเลยก่อนมาที่นี่

วันที่ไปตรวจเลือดใหม่ เราเลยถามคุณหมอว่าเรามีปัญหาอะไร เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร ใจเย็นๆ อาจเป็นไปได้ว่าเค้าเจาะเลือดเราไปไม่พอ หรือหลอดเลือดหายหรือเสียหายประมาณนั้น แต่ที่ร้ายแรงที่สุดคือการติดเชื้อ โอ้ววว ไม่นะ แต่เค้าก็บอกว่าเคสส่วนมากคือแบบแรก แต่จะมีแค่เคสส่วนน้อยคือเลือดติดเชื้อ โอ้วว แล้วเลือดตรูนี่เคสไหนเนี่ย?? เครียดๆๆๆ

ตอนนั้นอ่ะ เราเหลือเวลาอีกเดือนเดียวก็จะเทรนเสร็จแล้ว พอเราต้องรอผลเลือด 2 อาทิตย์ ทำให้ตารางบินเรารวนไปหมด ทั้งๆที่ roster หรือตารางบินเราของเดือนพย.นี้ออกมาหมดแล้ว ยั๊ง ยังซวยไม่พอเพราะตารางบินเรามีกรุงเทพด้วยจ้า T_Tเสียดายมากๆ

คือก่อนมาที่นี่ บอกทุกคนไว้แล้วว่ายังไง อีก 6 เดือนเจอกันนะ ทำใจไว้แล้ว เพราะเมื่อก่อนต้องรอ 6 เดือนเราถึงจะได้บินเครื่องที่ใช้ไปกรุงเทพ พ่อ แม่และทุกคนก็โอเคหมดแล้ว แต่พอดีมีรูทบินใหม่ไปฮานอยที่ต้องมีพักที่กรุงเทพก่อน ทำให้เด็กใหม่อย่างเราก็สามารถกลับกรุงเทพได้เลยถ้าโชคดีได้ไฟล์ฮานอยอะนะ แล้วเราก็ได้ เราเลยบอกพ่อ แม่และทุกคนไปแล้วว่าเดือนหน้าเราได้กลับกรุงเทพแล้วน้าาาา ดีใจมาก ไม่คิดว่าจะได้กลับเร็วขนาดนี้

แต่เฮ้ออออ เรื่องมาเป็นแบบนี้ ฝันสลายกันเลยดีเทียว ต้องรอผลเลือด ตารางบินแคนเซิลหมดเลย
ซวยได้อีกม้ายยยยย อึม จะว่าไปก็ซวยได้อีกนะ เพราะทางบริษัทเพิ่งบอกมาว่า สองอาทิตย์ที่เราต้องรอผลอยู่ที่บ้านเนี่ย บริษัทไม่จ่ายเงินน๊ะจ๊ะ โอ้วววว จอร์จจจจ ดูแลกันได้ดีมากๆๆ ซึ้งโคดดดด

เค้าบอกว่ายูต้องเข้าใจนะว่าการที่เลือดยูมีปัญหา มันไม่ใช่ความผิดของบริษัท อืมม มันก็จริง เค้าบอกว่าบางเคสต้องรอผลอาทิตย์นึง บางเคสสองอาทิตย์ บางเคสเดือนนึง O_o!!! คือจะบอกว่า เราจะไม่จ่ายเงือนคุณตอนที่คุณนั่งกินนอนกินอยู่กับบ้านน่ะ ฮ่าๆๆๆ อรือ เข้าจายยยและ 555

แถมเราก็ยังต้องนั่งลุ้นอีกสองอาทิตย์อีกด้วย ว่าผลเลือดเราจะโอม้ายย นี่กรูเป็นโรคอะไรรึป่าวฟระ ไรทำนองนี้ พ่อแม่พี่น้องเครียดไปตามๆกันอยู่สองอาทิตย์เพราะเพื่อนๆก็เริ่มบินกันหมดแล้วๆๆๆ แต่เราต้องนั่งอยู่บ้านท้างงงวัน ทู้กกกวัน นอยด์ๆๆๆๆๆๆๆ มากๆๆๆๆๆๆๆ

จิงเป็นที่มาของการเริ่มทำอาหารจ้ะ 55555 หาทางออกดีนักนะตรู อ้วนเลยทีนี้ แต่อร่อยดีนะ 555

วันๆก็นั่งเปิดเนตมนทั้งวัน หาสูตรอาหารมันทั้งวัน เช้านี้ทำไรดี กลางวันทำไรดี เย็นทำไรดี ยัง ยังไม่พอ เดี๋ยวทำไรให้พื่อนกินดี นั่น มันว่างจัด 555

แล้วก็ได้ทำอาหารหลายหลากมาก อย่างที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะทำได้ (มันไม่เคยทำขนาดนั้นเลยหรอ? อืมช่าย ชาตินี้ยังไม่เคยเข้าครัวเลย 555 จิงๆนะ)

และแล้วอาหารที่ทำก็มี.....แท่น แทน แท๊นนนนน (เยอะมากกก ขอบอกกก)

กล้วยหอมทอด, ไก่ทอด, ซุปไก่, ข้าวโพดทอด, ข้าวผัดกุ้ง, ข้าวผัดกุนเชียง, ข้าวผัดปลากระป๋อง, ดอกกะหล่ำผัดกุ้ง, บร็อคโคลี่ผัดกุ้ง, ไก่ต้มข่า, ส้มตำ, ไก่ทอด, สุกี้แห้ง, แกงส้มกุ้ง, ไก่มะนาว, แกงเขียวหวานไก่, ปลานึ่งมะนาว, ปลาต้มทุบพริกบีบมะนาว, มัสมั่นไก่

เอาแค่พอหอมปากหอมคอก่อนนะ เยอะมาก พิมพ์ไปกลืนน้ำลายไป หิวขึ้นมาทันที (ไว้จะเอารูปมาลงให้ดูว่าเค้าทำจริงๆนะ หรืออีกอย่าง ลงให้รู้ว่ามรึงว่างจัดจริงๆว่ะ หึหึ)

หลังจากนั่งรอจนอ้วน มาสองอาทิตย์ ก็ได้รับข่าวดีว่าผลเลือดผ่านแล้วจ้า

แหม จะให้ผ่านๆไปเลยทีเดียวก็ไม่ได้เนาะ ไม่งั้นวันนี้ได้อยู่ที่กรุงเทพพอดีเลย T_T

เฮ้อ แต่ไม่เป็นไร ชีวิตมักเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนเสมอแหละเนอะ ยังไงใช้ชีวิตวันนี้ให้มีความสุขดีกว่า ว่าแล้วเดี๋ยวขอโฉบไปเปิดตู้เย็นหน่อยนะ 555 กินอีกแล้ววว กลับเมืองไทยคราวหน้า พ่อแม่จะจำได้ม้ายยย