ขอเริ่มต้นการกลับมาอีกครั้ง (เน่ พูดซะยิ่งใหญ่ 555) ด้วยภาพสาวๆนักกีฬาวอลเลย์บอลทีมชาตินะจ๊ะ แถมแอบได้ข่าวว่าตอนนี้สาวๆฮ็อตมากที่เมืองไทย แหมมม สาวๆมาถึงโดฮา จะไม่ไปเชียร์ได้ยังไง ชิมิ กรี๊ดดดดดดดด ได้ใกล้ชิดคนดัง 55555
เรื่องของเรื่องก็คือว่าได้ข่าวว่านักกีฬาจะมาแข่งชิงแชมป์สโมสรโลกที่โดฮา วันที่ 9 กะ 11 ตุลาคม แต่ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าจะได้หยุดวันนั้นรึเปล่า และก็ไม่แน่ใจว่าอีกสองสาวคู่หูจะได้หยุดพร้อมกันไหม ถ้าใครคนใดคนหนึ่งได้หยุดแค่คนเดียว คงจะอดดูเป็นแน่เพราะไม่มีเพื่อนไปดู แต่พอตารางออกแล้วรู้ว่าได้หยุดพร้อมกันหมดทั้งสามคนก็ดีใจเต้นแร้งเต้นกาเหมือนผีเข้าอยู่คนเดียว 555 วันที่ได้หยุดคือวันที่ 9 ตุลา ซึ่งทีมสาวไทยในนามทีมช้างจะแข่งกับทีมจากประเทศบราซิล
ปะ ไปดูภาพกันดีกั่ววว
นี่เป็นหอจุดคบเพลิงเมื่อสมัยแข่งกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ โดฮาเกมส์เมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว ถึงแม้จะยังไม่ได้ใช้การอะไรในพิธีใหญ่ๆอีก แต่เค้าก็ดูแลอย่างดี ตอนกลางคืนจะมีเปิดไฟรอบหอ สวยงามทีเดียว ส่วนที่ๆเราไปดูแข่งวอลเล่ย์ก็โดมที่เห็นแว๊บๆด้านหลังอะค่ะ
ส่วนนี่ก็ผู้เล่นตัวหลักของทีมค่ะ นั่งรอกรรมการเรียกลงสนาม
ตัดภาพไปดูฝั่งกองเชียร์กันบ้าง อยากบอกว่านี่คือแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งทยอยมาเรื่อยๆ อยากบอกว่ากองเชียร์ไทยเยอะม๊ากกกกกก มากจริงๆ แถมเชียร์กันได้ใจมากค่ะ เหมือนนั่งอยู่เมืองไทยยังไงยังงั้น แถมมีอยู่แค่กองเชียร์เดียวด้วย กองเชียร์อีกทีมนึงมีน้อยกว่าเยอะ
นี่ ให้ดูเป็นหลักฐาน พอเรามานั่งได้แป๊บนึง ฝั่งกองเชียร์ก็มีการแจกธงให้เราพร้อมรบเลยจ้าาา สามคนก็สามธงเลยน้า นี่ลืมไป มีเรื่องเล่าด้วยหละ คือว่าเราสามคนรักชาติมากกกก อยากรีบมาเชียร์ กลัวมาไม่ทันเค้าเริ่มแข่ง 555 จำได้ว่าเกมส์จัเริ่ม 10โมง แต่อีสามคนนี่มาถึงตั้งแต่ 9 โมงครึ่ง คือถ้าเป็นที่เมืองไทยคงไม่แปลก คงมาช้าเกินด้วยซ้ำ แต่ลืมไปไงเจ้าคะ ว่าที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย ไปก่อนเวลานานขนาดนี้ ก็เลยเป็นอีสามกองเชียร์สามคนแรกที่มาเลยจ้าาาาาาาา คืออยากบอกว่าตอนเดินเข้าไปในสนาม ยังไม่มีกองเชียร์เลย มีแค่คนจัดการแข่งขันและพวกตากล้อง เดินเข้าไปนี่มีแต่คนมอง (เพราะเค้าคงไม่คิดว่าจะมีใครมาเชียร์มั้ง เค้าเลยงงๆ เพราะคนประเทศนี้เค้าไม่ค่อยอะไรกันมากอะนะ)
อีกสองนางคู่หู
พอเลือกที่นั่งเสร็จสรรพ นั่งได้สักพักก็มีพี่นักข่าวจากเมืองไทยถือไมค์ถือกล้องมาเลยจ้าาาาา เหงื่อแตกพลั่กเลยค่ะ (พวกเราสามคนอ่ะนะ ประมาณว่าซวยแล้วกรู) ไม่น่ามาเร็วเลย หนูไม่อยากออกทีวี ;( พี่เค้าสัมภาษณ์ได้แค่พักเดียวก็ไป สงสัยเห็นพวกเราไม่ค่อยให้ความร่วมมือ (พวกหนูไม่ได้ดื้อนะคะ คือพวกหนูเขิลลลลกล้องอ่ะ 555 คนไม่เคยออกทีวีอะเนอะ กลายเป็นซวยพี่เค้าไป ประมาณว่ากรูไม่น่ามาสัมภาษณ์พวกมันเลย เปลืองฟิล์ม 55555)
มาดูภาพในสนามดีกว่าค่ะ ใครเป็นใคร ไปดูกันเองเลยนะจ๊าาาาา (ภาพอาจจะเบอลๆไม่ค่อยชัดไปบ้างนะเคอะ บางครั้งนักกีฬาก็เคลื่นไหวกันอยู่ บ้างครั้งก็ตื่นเต้นจนมือสั่น 555555 ม่ายช่ายยย
สาวๆสู้ทีมบราซิลไปได้อย่างสนุกมากกก มันส์มากกก กองเชียร์ดังมากก แต่สุดท้ายก็แพ้ทีมบราซิลไปอย่างสุดมันส์ 4-1 เซ็ต
ทีมบราซิลหันมาชื่นชมสปิริตกองเชียร์ทีมไทย
ส่วนทีมไทยก็เดินมาขอบคุณกองเชียร์
อยากบอกว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน คนไทยก็ไม่ทิ้งกันจริงๆค่ะ ตอนแรกไม่คิดเลยว่ากองเชียร์จะเยอะขนาดนี้ เยอะมากกก ร่วมร้อยคนได้ ประมาณว่าลูกเรือคนไหนหยุดและทราบข่าวคงไปกันหมด เพราะเจอพี่ๆน้องๆที่เคยบินด้วยกันเยอะมาก เชื่อแล้วว่าเราไม่เป็นสองรองใคร โดยเฉพาะทีมวอลเลย์บอลสาวไทยตอนนี้ ไม่ว่าจะไปแข่งที่ไหน กองเชียร์ไทยเยอะตลอด เชื่อแล้วว่าเรารักกันจริงๆ ไม่เคยเจอกัน ไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่พวกเราก็เชียร์เหมือนเชียร์พี่เชียร์น้องกันเลยทีเดียว
ไม่ว่าเกมส์จะจบยังไง อยากบอกว่าขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อชาติ ถึงจะมาในนามสโมสร แต่พวกคุณคือทีมชาติไทย ยังไงคนไทยไม่ทิ้งพวกคุณแน่นอนค่ะ ขอบคุณจริงๆ เพราะวันนั้นพวกเรามีความสุขมาก ถึงจะแพ้ไปแต่ชนะใจคนดูจริงๆนะ
