สมัครแอร์เมืองแขก

และแล้ววันนี้ก็มาถึงอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะตอนนี้นังเขียนบล็อกอยู่ท่ามกลางทะเลทรายแล้วจ้า (จะดีใจหรือเสียใจดีฟระเนี่ย ฮ่าๆๆ)


เมื่อนึกย้อนกลับไปตอนสมัคร...

5 June 10: Recruitment Campaign in เชียงใหม่

ใครๆเค้านั่งเครื่องไปกัน แต่อีสองสาวนี่ไม่จ้ะ อยากชมวิวทิวทัศน์ข้างทาง (แถวบ้านเรียกงกน่ะเอง ฮ่าๆ) เรากะมนเลยตีตั๋วรถทัวร์แอนด์หอบข้าวของพะรุงพะรังยังกะจะย้ายบ้าน เหมือนจะไปถล่มหมอชิตกันเลย
ทีเดียว (ไม่ใช่มนน้าา ตรูเอง ฮ่าๆๆ จะประจานตัวเองทำไมเนี่ย)

แหมมม เสียดาย ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บภาพอันน่าตื่นตกใจนั้นไว้ 555 แต่ก็ถือว่าเป็นบุญของทุกคนแล้วแหละ ฮี่ๆ (เสียภาพลักษณ์สุดๆ 55)


แถมได้ข่าวว่าวันสมัครคือวันเสาร์ที่ 5 แต่อีสองสาวนี่ออกเดินทางตั้งแต่คืนวันที่สอง (จะรีบไปกวาดเชียงใหม่รอเค้าเหรอไงฟระ) ม่ายช่ายยย กะเที่ยวเชียงใหม่กันก่อนเลยยต่างหาก (ไม่ใช่ไรหรอก ไปวันแรกๆมันยังสนุกอยู่ กลัวถึงวันจริงตกรอบแล้วไม่มีอารมณ์เที่ยว น้านน มองการณ์ไกลซะด้วย หุหุ อีสองสาวนี่เลยชิงเที่ยวกันไว้ก่อนเรยย ไหวมั้ยเนี่ยตรู)


แล้วเราก็ขึ้นรถกันเที่ยวสามทุ่มครึ่ง และหลังจากที่นั่งรถเมื่อยแล้วเมื่อยอีก ตื่นแล้วตื่นอีก ตื่นแล้วหลับอีกจนตื่นแล้วและตรูไม่สามารถหลับได้อีกต่อไป ฮ่าๆ เรากะมนก็ถึงเชียงใหม่อย่างปลอดภัย


(แหมม จะไม่ให้ปลอดภัยได้ไงล่ะ (ขอแอบเมาท์คุณกัปตัน) ก็ท่านกัปตันมีการอินเตอร์โฟนกับผู้โดยก่อนออกเดินทางแล้วว่า

"ผมขอให้สัญญาว่าจะนำท่านผู้โดยสารทุกคนเดินทางถึงจุดหมายปลายทางอย่างสวัสดิภาพ"

น่าร้ากกกมาก ฟังแล้วใจชื้นขึ้นเป็นกอง ไม่ต้องหลับๆตื่นๆกับทางขึ้นเขาลงเขาที่เค้าว่ากันว่าอันตรายน่ะ)


ไปถึงเชียงใหม่ เอาของไปเก็บที่โรงแรมเสร็จก็ออกเที่ยวกันเลย น้านนน เกรียนมะ ไปกันผิดๆถูกๆ ไม่รู้จะไปไหนอะไรยังไง คือเคยไป แต่แบบนานแล้วอ่ะนะ แถมก่อนมา ไม่ได้หาข้อมูลการเดินทางมาก่อนด้วยไง เลยแบบนะ ไปกันแบบเกรียนๆ ฮ่าๆๆๆ กว่าจะไปถึงจุดหมายปลายทางแต่ละที่นี่ หมดค่ารถกันไปเยอะมากๆ สาบานได้ แต่ก็ไม่เป็นไร ก็สนุกและตื่นเต้นดี 555 โรคจิตป่าวฟระ

เอาจริงๆคือเราก็ไปกินนู่นกินนี่กันเยอะเหมือนกันแต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลยยยย (แอบเสียดาย T_T) มีวันนึงก็ได้นั่งรถไปหาอะไรกินกันที่ถ.นิมมานเหมินต์ เห็นเค้าบอกว่ามีร้านอาหารเยอะีดี เราก็ไปกัน ไปถึงก็กำลังเดินหาร้านกินกันอยู่ดีๆ ฝนดันเริ่มตก เซ็งเลยทีนี้ อุตส่าห์จะมาเดินเล่น หาอะไรกินไปเรื่อยๆชิวๆซะหน่อย อยู่ตรงไหนเลยเข้าร้านตรงนั้นมันซะเลย สรุปก็เลยกินเสต็กกัน ดูไม่เชียงใหม่เอาซะเลย T_T

กินเสร็จเดินออกมา เห็นร้านมนต์ อยากกินๆๆๆ แต่คนเยอะ แถมฝนดันตกแบบหนักมากกก เลยวิ่งหาร้านหลบฝนกัน ตอนแรกจะไปกินเค้กที่วาวี แต่มันปิดหรือยังไงนี่แหละ เลยวิ่งเข้าร้านเค้กฝั่งตรงข้าม เห็นร้านน่ารักดี ชื่อว่าร้าน Mont Blanc ได้แต่ถ่ายรูปเค้กที่ร้านนี้กันไว้อย่างเดียวเนื่องจากเค้กน่ารักมากกก (ไม่ได้โคดสะนาน้า เค้าสาบานได้)

น่ากินม้ายยยยย น่ารักม๊ากกกก บอกตามตรง ไม่รู้เลยชิ้นไหนอร่อย ไม่อร่อย แต่เลือกอันที่น่าตาน่ารักไว้ก่อน ฮ่าๆๆ มีแต่เค้กน่ารักๆเยอะแยะเลย แต่อิ่มกันมาก เลยสั่งมาแค่นี้ สำหรับรสชาติ......ต้องไปลองเอง หุหุ


และแล้ววันสมัครก็มาถึงอย่างรวดเร็วเช่นกัน....



ตื่นมาแต่งหน้าทำผมกันตอนตีสองได้ เช้าม๊ากกกกกก
ได้ข่าวว่านอนตอนเที่ยงคืน กร๊ากกกก

พรุ่งนี้จะรอดม้ายยยยย

เสร็จแล้วววว สีสูทหวานแหววได้อีก ขัดกะบุคลิกส่วนตัว 555

นี่เพื่อนมน เพื่อนร่วมชะตากรรม (ว่าไปนู่น) ถ่ายในห้องที่โรงแรม
ก่อนออกไปโรงแรม (เอ๊ะยังไงเนี่ย เอิ๊กกกๆ)

คืนก่อนหน้านั้น พวกเราก็เตรียมตัวกันเต็มที่ ผลัดกันเป็นกรรมการ ผลัดกันยื่น อยู่หลายรอบ บอกตามตรง แค่ซ้อมกันเองเนี่ย ยังตื่นเต้นโคตรๆเลยอ่ะ เรานี่แบบว่าขาสั่นเลยอ่ะ (มันเว่อร์ไปมั้ยเนี่ย? แต่จริงๆนะ แค่ซ้อมยังตื่นเต้นมากๆ) ก็เลยซ้อมกันอยู่หลายรอบหน่อย เผื่อมันจะชินขึ้นมาบ้าง รอบหลังๆก็ดีขึ้น เนื่องจากว่าไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่แล้ว พอมันไม่ตื่นเต้น มันก็จะพูดได้ไหลลื่น ไม่ตะกุกตะกัก แต่ก็นะ นี่แค่ซ้อม เจอของจริงกรูก็ตื่นเต้นอยู่ดี ช่วยไม่ได้ มันสมัครครั้งที่สองเองสำหรับเรา ของมิสมน ครั้งแรก
พวกเราเลยไม่ได้กลัวอะไรมาก กลัวตื่นเต้นอย่างเดียว

พอถึงวันจริง ก็ทักทายเพื่อนๆที่ไปสมัครกันอีกเยอะมาก คุยกับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย จนถึงเวลาเค้าเปิดให้เข้าไปนั่งในห้อง เรากะมนก็รีบเดินไปนั่งกันแถวสอง แต่ไม่ได้นั่งติดกันนะ มีเพื่อนใหม่นั่งตรงกลาง ก็คุยกันไปเพลินๆกะยิ้มมมมมอย่างเดียวจนหายตื่นเต้น จนกรรมการเข้ามาในห้อง ท้องไส้เริ่มปั่นป่วนกลับมาตื่นเต้นอีกครั้ง ฮ่าๆๆ

มีกรรมการทั้งหมดสามคน แต่มีแค่มิเชลคนเดียวที่ทำหน้าที่พูดอะไรต่างๆ จนเค้าเริ่มเรียก ก็เริ่มทยอยๆเดินไปกันเรื่อยๆ มนเดินไปละ ไปยื่นกะคนกลางที่ชื่ออนิสต้า พอมันเสร็จ คนถัดมนก็เดินไปยื่นกะคนเดียวกัน เราก็ดูไว้แล้วว่าคนกลางดูโหดกว่า หน้าไม่ค่อยยิ้มเลย ทำให้เราเกร็งอ่ะนะ เพราะเราตื่นเต้นสุดๆด้วย เลยขอคนที่ดูยิ้มกว่านิสส์นึง แต่เรารู้ว่ามนมันไม่ตื่นเต้น มันเลยอยากยื่นกะคนกลาง

เรายืนรออยู่ ใจเต้นแทบจะหัวใจวายว่าเราจะได้กะใครหว่า ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา อย่าซ้ายเล้ยยย คนขวาก็เดินออกไปพอดี กรรมการคนขวาก็ยังก้มจดโน้ตอยู่เลย ยังไม่ทันเงยหน้ามาเรียกเราเลย เราดันพรุ่งพรวดเข้าไปเลยจ้าาา (อีนี่บ้ามากกก เค้ายังไม่เรียกเลย) คือเรากลัวคนซ้ายมือสัมภาษณ์เสร็จก่อน แล้วจะหันมาเรียกเรา เราเลยแบบ ไม่เอาน้าาาา

คนขวาเดินออกไป อีนี่เสียบเข้าไปเลย กรรมการก็เงยหน้าขึ้นมามองแบบงงๆว่า อ้าว ตรูยังไม่ได้เรียกเลย
มาจากไหนเนี่ย กร๊ากกกกก (ทุเรศมากๆ ฮ่าๆๆๆ ห้ามทำตามเด็ดขาดนะคร้าาา)

สรุป เรายื่นกะคนอินเดียขวามือสุด คิดว่าจะไม่ตื่นเต้นและทำเต็มที่ ยิ้มมมมมอย่างเดียว คิดในใจว่าไม่ตื่นเต้นนะ ไม่ตื่นเต้นนะ ไม่มีอะไรหรอก ตั้งใจฟังเค้าให้ดี แต่เหมือนนรกชัง สวรรค์กลั่นแกล้ง ชีพ่นไฟ

#%?*@!!x+&*^+=#%!#~**?&%^$#@ฺBangkok??

ออกมาทีเดียวเป็นพรืดเลยจ้าาา คิดในใจ ซวยแล้วตรู เหงื่อตกเลย มหาลัยที่เรียนมากะเนทีฟสปี๊กเกอร์สี่ปีนี่ไม่ช่วยไรกรูเลยใช่มั้ย???

ณ วินาทีนั้น โทอิคเหลือ 93.5 สาบานได้ เพราะฟังออกคำเดียวว่าแบ็งค็อก 555 โง่มั้ยล่ะตรู -*-
แต่ก็ยิ้มมมม ยิ้มอย่างเดียว ฟังไม่ออกกรูก็ยิ้มม แต่สงสัยแววตางงบ่งบอก ชีเลยพูดใหม่ว่า

You're from Bangkok or from here?? กรูก็ อ๋อออ I came from Bangkok ^^

กรรมการทำหน้างงแล้วก็บอกว่าขอบคุณเลย 555 ก็เลยบอกลาชี Have a good time in Chiang Mai :)
ในใจตอนนั้นคิดว่าแห้วแน่ตรู แต่ไม่เป็นไร ครั้งแรกก็คงตื่นเต้นเป็นธรรมดา

และแล้ววันพรีสกรีนก็ผ่านไป เราก็แอบรอโทรศัพท์นิดนึง ถึงแม้จะรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้แน่ๆ ไอ้มนก็รอคอล
แบบนอยด์ๆ เนื่องจากแอบสะดุดพรมนิดนึงตอนเดินกลับมา ฮ่าๆๆ เราอะเห็นแล้วว่ากรรมการเค้าก้มเขียนอยู่เลยไม่ทันเห็น แต่มันก็ขอนอยด์ 555

สรุปมนได้คอลแต่เราไม่ได้ ตามความคาดหมาย แต่ก็ดีใจกะเพื่อนด้วยยย เพื่อนทำได้อยู่แล้วว และแล้วมนก็ผ่านไปถึงไฟนอล แล้วก็ได้ติดปปีกในที่สุด

12 June 10: Recruitment Campaign in KUL

พอกลับมากรุงเทพ อีนี่ไม่ย่อท้อจ้ะ ขอตังค์พ่อกะแม่ไปวอร์คอินที่มาเลย์อาทิตย์ถัดมาเลย
พ่อแม่ก็ใจดี ให้ไป เพราะบอกเค้าไปว่าครั้งแรกเราตื่นเต้นมากๆ พ่อแม่ก็คิดว่าไม่เป็นไร ให้มันไปเถอะ ครั้งที่สองคงไม่ตื่นเต้นแล้ว (ที่ไหนได้......ฮ่าๆๆ)

อาทิตย์ถัดมาก็ไปมาเลย์กับพี่ๆและเพื่อนๆที่น่ารัก ก็พักอยู่โรงแรม Renaissance ที่เค้ารับสมัครนั่นแหละ สะดวกดี ก็อยู่กับพี่สาวที่น่ารักกันสองคน แชร์ค่าห้องกัน เย้ๆๆ ดีจายยยย 555

พอถึงวันจริงก็ไม่ตื่นเต้นแล้ว ไม่ตื่นเต้นจริงๆ ก็ยื่นกับกรรมการคนด้านขวาเหมือนเดิม สาบานได้ว่าไม่ตื่นเต้นเลย แต่พอถึงคิวเรากรรมการถามว่ามาจากไหน ก็บอกไปว่าแบ็งค็อก ชีก็ถามว่า อ้าวมาที่นี่ทำไม
อาทิตย์ที่แล้วก็มีเปิดที่เชียงใหม่ ไม่ได้ไปหรอ

เราก็อ้าว ซวยแล้วตรู เลยแถๆไปว่า อืม ฉันรู้แต่ฉั้นติดสอบพอดีน่ะ แล้วก็ยิ้มอย่างมั่นใจ กรูรอดแล้วโว้ยยย แต่อีเจ้สวนมาเลยจ้ะ แล้วสอบเป็นไงบ้างล่ะ เราก็เอ่อ อ่อ อืม อื้ม เอ่อ ก็ดีนะ hopefully.
ชีเลยถามว่า อ้าว คะแนนยังไม่ออกหรอ

เลยบอกว่ายัง แล้วก็จบ

แต่สงสัยจะเอ่อ อ่า อืมนานไปหน่อยให้ชีจับได้ว่าไม่ได้สอบจริงช่ายม้ายยย เลยไม่ได้คอลไปตามระเบียบ อีกสามวันที่เหลือเลยเที่ยวกะพี่สาวที่ไปสมัครด้วยกันอย่างสบายใจเฉิบ ช้อปปิ้งกันเพลินเลยทีเดียว (ยังจะมีอารมณ์ช็อปอีกโนะ)

ครั้งนี้ถึงอุตส่าห์มาตั้งไกลและก็ไม่ได้ แต่ไม่เครียดเลยยย เพราะจากที่ไปกันหลายคนมีพี่คนเดียวได้เข้ารอบสอง แถมเพื่อนเราคนนึงบอกว่า กรรมการก็คุยๆกะเค้า ถามว่ามาจากไหน พอเพื่อนเราบอกว่าแบ็งค็อก ชีก็อุทานว่า แบ็งค็อกอีกแล้วหรอ?? เพื่อนเราเลยแบบ ถามเ้คาไปว่า คุณหมายความว่ายังไงหรอคะ แบ็งค็อกอีกแล้วหรอเนี่ย (ขอซูฮก เพื่อนอัน ใจกล้ามากๆ) กรรมการเลยบอกว่าประมาณว่า มาทำไม เพิ่งเปิดที่แบ็งค็อกเอง บลาๆๆ ประมาณว่า เค้ามาที่นี่ เค้าก็อยากได้คนที่นี่ อันนี้มันก็ใช่ เราก็เข้าใจ แต่เค้าก็บอกเองนี่หว่า ว่า open day อ่ะ ไม่งั้นก็บอกมาเลยจะดีกว่าไหมว่าจะเอาแต่คนชาตินั้นๆอะ (เพราะวันนั้นที่ไป ก็เห็นคนเกาหลีมาหลายคนเหมือนกัน น่าจะเป็นแอร์ที่เบสที่นั่น)

เรื่องก็เป็นแบบนี้ ก็เลยไม่เครียดเท่าไหร่ ไหนๆก็มาแล้ว แถมต้องอยู่อีกหลายวันอะนะ จองโรงแรมไว้หลายวัน กะว่าจองเผื่อถึงวันสัมภาษณืไฟนอล เน้้ๆๆๆ มั่นใจไปม้ายยยยย 555

สรุป อยู่ที่นั่น กินๆๆๆ เที่ยวๆๆ ช็อปๆๆ ฮ่าๆๆ อีนี่ลืมตัวว่ามาที่นี่ทำไร (ป่าวหรอก อะไรดีๆก็จำไว้เป็นบทเรียน อะไรไม่ดีก็ทำเป็นหลงๆลืมๆไป น้านน ป่าวหรอก ยังไม่กล้าบอกที่บ้าน กร๊ากกกก)

และแล้ววันที่ 15 ก็กลับถึงไทยแลนด์อย่างปลอดภัยเพื่อๆที่จะได้รับรู่ว่า......ว่า.......
|
|
|
|
|
|
|
|
v
และก็รู้ว่าเราได้เมล์ช็อตลิสต์ตั้งแต่วันที่ 9 OMG!!!O_o------------->เออ ขอบจายยยยยยย

(รู้เมื่อสายไปมั้ย??? อ้าว โทดใครเนี่ยย ไม่ยอมเช็คเมล์เองตรู -*-)


แต่ก็ดีจายยยยยยยยย ขอโอกาสอีกครั้ง ครั้งนี้จะทำให้สำเร็จ ถ้าทำไม่ได้ จะขอลาไปบวช -*-

1 Aug 10: Recruitment Campaign ที่กรุงเทพ

เล่ามายาวม๊ากกกกกกก

ครานี้ขอบอกแค่ว่าก็ผ่านไฟนอลมาจนถึงวันออกเดินทางมาเมืองแขกในวันที่ 11 Sep 10 ด้วยประการฉะนี้ :-) (อ้าว สั้นไปมั้ยนั่น??)

ปล. ไม่บอกละกันนะคะว่าเมืองแขกเมืองไหน เอารูปข้างล่างมาสับขาหลอกกันเล่นๆนะ อิอิ